Raad gevraagd! Zorgen en twijfels over moeder worden

Ik ben gek op kinderen, ik zou graag ooit moeder willen worden en ik denk dat het een prachtige, liefdevolle ervaring is. Maar als ik heel eerlijk ben, vind ik het soms ook best een eng idee en loop ik met veel twijfels en zorgen. Misschien vind je me een enorme aansteller, maar dit zijn dingen waar ik dus écht mee zit. Herken jij dit ook of totaal niet? Als je nog tips of advies hebt, let me know!

Vragen en twijfels die ik heb over moeder worden

1. Hoe moet dat met de combinatie werk en gezin

Net als veel chicks van mijn generatie vind ik m'n carriere belangrijk. Ik heb een baan die ik graag doe en waar ik hard voor werk, en hoewel ik echt helemaal nul problemen heb met vrouwen die minder gaan werken om meer voor hun gezin te zorgen (more power to you ladies, gewoon doen hoor!) is dat niet iets dat ik mezelf snel zie doen. Ik zie mezelf niet terug in die traditionele rolverdeling waarin de man veel werkt en de vrouw het huishouden runt, maar zou het liever gelijkwaardiger willen. Zo zou ik het bijvoorbeeld prima vinden als we allebei een dag minder werken. Is dit realistisch, of zal ik sowieso toegevingen moeten doen? Kan ik van mijn partner vragen dat hij minder gaat werken? So many questions...

2. En een carrière an sich, kan dat nog wel

Los van de vragen die ik heb over het combineren van werk met gezin, vraag ik me af wat voor impact het überhaupt op m'n werkleven gaat hebben. Onderzoek wijst uit dat vrouwen minder makkelijk aangenomen worden voor hogere posities en ook minder snel promotie maken. En van vriendinnen hoor ik dat er op sollicitatiegesprekken gevraagd wordt naar hun kinderwens (jep, hartstikke illegaal by the way, maar het gebeurt toch) en dat ze daardoor kansen mislopen. Natuurlijk zijn er ook veel careermoms, dus het ís mogelijk...Maar hoe dan?

3. Wanneer ben je er klaar voor

Ik heb lang gestudeerd dus ben nu pas net begonnen met settelen. Hoewel ik zeker wel kinderen wil, voelt écht aan een gezin beginnen voelt momenteel nog steeds heel abstract. Tegelijkertijd snap ik ook wel dat nog 10 jaar aanmodderen voor ik m'n gezin start ook niet 's werelds beste idee is, maar wanneer hak ik de knoop door? Werden jullie op een dag gewoon wakker met een gevoel "oké, het moet nu gebeuren?" of rolden jullie een beetje in dit gevoel? Wanneer weet ik dat ik er klaar voor ben, en hoe ga ik dit weten?

4. Hoe heftig is het

Ik heb echt nul twijfels dat het een ongelooflijk mooie, verrijkende, liefdevolle ervaring is om moeder te worden. Maar ik vraag me ook af hoe heftig het nou echt is. Wat als ik na een aantal jaar toch compleet overrompeld ben en het toch niet blijk aan te kunnen? Wat als ik spijt krijg van mijn beslissing om kinderen te krijgen? 

5. Wat als ik geen gezond kindje heb

Als je droomt van moeder worden, beeld je natuurlijk in dat je een perfect gezond kindje krijgt dat een lang en gelukkig leven gaat hebben en minstens 100 jaar wordt. In de realiteit is dat helaas niet altijd zo. Ik lees elke dag horrorverhalen over alles dat er mis kan gaan. Kinderen kunnen ziek worden, of erger, en zelfs als ze volwassen zijn is dat geen garantie dat hun leven vlekkeloos gaat verlopen. Ik kan me oprecht niet inbeelden hoeveel pijn het moet doen als het misgaat met je kind. Ik weet dat het een laffe respons is, maar ergens denk ik dan "als ik geen kinderen heb, hoef ik de zorgen en het verdriet ook nooit te voelen".

6. Hoe moet dat met mijn relatie

Mijn ouders waren verwikkeld in een vechtscheiding en het idee dat mijn kids dat misschien moeten meemaken maakt me lichtjes panisch. Natuurlijk, dat heb je als volwassenen zelf ook in de hand, maar ik denk niet dat er ook maar 1 scheidende vechtende ouder is die bij voorbaat gedacht had dat het zo zou gaan lopen. Een gezin starten met een partner en de rest van ons leven samenblijven is wel echt iets waar ik veel over nadenk. Ik kan me voorstellen dat er geen sterkere manier om een band te hebben met iemand dan door samen een kind te maken, maar ironisch gezien lijken kinderen me ook een extra struggle voor je relatie.

"Alsof een leven lang samen zijn en het leuk hebben nog niet moeilijk genoeg is, moet je nu ook dealen met drukke schema's, weinig slaap, extra verantwoordelijkheid en heel weinig tijd voor elkaar. How do you make it work?"

7. Hoe zorg ik er voor dat ik mezelf niet verlies

Er komt een gigantische rol en verantwoordelijkheid bij in je leven. Ineens ben ik niet gewoon maar "Marianne, 20something girl die doet waar ze zin in heeft en veel te veel schoenen koopt" maar "Marianne, levenslang verantwoordelijk voor iets dat ze zelf gemaakt heeft en dat niet kan overleven zonder constante zorg". In hoeverre ga ik nog leuke dingen voor mezelf kunnen doen? Niet dat moeder zijn niet ontzettend leuk is... maar je snapt me wel, toch? Hoe zit dat met m'n eigen hobbies en wensen en dingen doen die ik pre-baby leuk vond? Gaat dat nog? 

8. OMG die bevalling

Ja, ik weet het, miljarden vrouwen hebben het al gedaan, als zij het kunnen kan ik het ook, vrouwen zijn er voor gemaakt, blabla... Maar dan nog. Het idee van een mens uit m'n lijf te moeten squeezen vind ik best wel scary. Ik denk vooral aan veel pijn, bloed, scheuren, geschreeuw en uitputting, en dan moet je daar allemaal maar eens van zien te recoveren met een minimale hoeveelheid slaap en een maximale hoeveelheid hormonen. Ik weet niet hoe jullie dat klaarspelen...

9. Hoe zit het met de financiele kant

Kinderen zijn duur, dat is niets nieuws. Op zich kan ik daar nog wel mee om, want dat kan je deels uitrekenen en je er op voorbereiden, maar vooral de combinatie met de veranderende economie en werk(on)zekerheid baart me wel zorgen. Om een voorbeeld aan te halen: de afgelopen 10 jaar een half miljoen vaste banen verdwenen die zijn vervangen door flexibelere (en vaak slechter betaalde) banen. Het is dus niet zozeer de kosten waar ik me zorgen over maak, maar wel de twijfels of ik wel genoeg financiële zekerheid heb om op de lange termijn kinderen op te voeden. 

10. Is de wereld niet een beetje te eng geworden

Speaking of kwakkelende economie... Ik wil nu echt niet klinken als een totale malloot, maar dingen als de vergrijzing, het veranderende klimaat en de toenemende terreurdreiging vind ik zorgwekkend. Ik heb geen idee hoe de wereld er over een paar decennia uit gaat zien, en soms vraag ik mij af of ik wel kinderen op een wereld wil zetten waar zulke heftige issues in spelen. Wat als hun leven daardoor extra zwaar en moeilijk wordt? Kan ik hen dat niet beter besparen?

11. Kan ik eigenlijk wel kinderen krijgen

Ik ben inmiddels m'n halve leven aan de pil, net als heel veel vrouwen van m'n leeftijd, en ik heb geen enkel idee of ik eigenlijk wel vruchtbar ben. Logisch ook, want daar kom je ook pas achter op het moment dat je probeert zwanger te worden. Ik zie in m'n eigen omgeving jonge vrouwen worstelen met vruchtbaarheid en zwanger worden, en ik weet ook dat vruchtbaarheid hard achteruitgaat na een bepaalde leeftijd... Wat als het me niet lukt? Wat als er problemen zijn? 

12. Wat als ik geen goede moeder ben

Ik kan wel zeggen dat ik ze wil, maar ik heb geen idee of ik een goede moeder zou zijn. Oké tuurlijk, ik vond babysitten vroeger altijd fantastisch en ik ben een geweldige moeder voor m'n, euh, katten (niet hetzelfde, I know) maar voor de rest weet je toch eigenlijk niet of je wel een goede moeder gaat zijn tot het zover is? En als dan blijkt dat ik een sucky mom ben, hoe moet het dan verder? Straks zijn mijn kinderen emotioneel scarred for life omdat ik het fout doe. 

Als jullie tips of antwoorden op m'n vragen hebben, dan krijg ik die héél graag ladies. En had jij deze twijfels ook? Fire away...